Blog les 28 juli: ‘Zoek en Vind de Anderen’
Gisteravond 28 juli hebben we de derde les gedanst binnen het thema ‘Zoeken en Vinden’. Van > jezelf (14 juli) >, > de ander (21 juli) > en nu: de anderen.
Oude normaal: samen met anderen
Het zijn tijden van verandering. Welke kant gaat het op? Gaan we terug naar het ‘oude normaal’? Dat zien we nu veel gebeuren: mensen willen terug naar de fijne dingen die ze voor de crisis gewend waren om te doen: weer bij elkaar komen, elkaar omhelzen, samen op vakantie gaan, genieten van het leven. Datgene wat ons een goed gevoel geeft en vooral samen met anderen.
Instinct van in leven blijven
Dat is wat we al honderdduizenden jaren doen. Samen zijn met anderen. Met de stam, het volk, de groep. Op die manier versterken we de onderlinge banden. We willen er bij horen. We willen gezien en geliefd worden, ervaren dat we er toe doen. Dat was indertijd noodzakelijk want als je niet bij een groep hoorde en je viel erbuiten, en het werd gevaarlijk om je heen, dan overleefde je dat niet. Bij een groep horen was nodig om in leven te kunnen blijven. Dat is een instinct dat nog steeds in ons zit en wat we er niet uitkrijgen met regels en richtlijnen. Misschien tijdelijk, maar niet voor lange tijd.
Onderbewustzijn wil terug naar het oude
En dat is wat we nu zien gebeuren. Onze diepe behoefte, ons instinct om ons te verbinden met elkaar, elkaar aan te raken meldt zich. Dat komt vanuit ons onderbewustzijn en dat bepaalt voor meer dan 90% ons gedrag. Slechts 10% van ons gedrag wordt, meestal achteraf, bepaald door ons denkbrein. En daar zitten de regeltjes en richtlijnen van het RIVM. Ons 10% denkbrein beseft dat er iets nieuws nodig is, ons onderbewustzijn wil terug naar het oude. Rara wie wint.
Denkbrein (te) laat uitgerijpt
Maar het oude is niet veilig. Het oude veilige gevoel van ons te verbinden, erbij horen, elkaar aan te raken, kan zomaar omslaan in ‘niet veilig’ en dan moeten we die behoefte, dat instinct van 90% weer onderdrukken met ons 10% denkbrein. Een lastige klus. Je ziet het bij jongeren waarbij dat onderdrukkend vermogen, het vermogen van het denkbrein om de consequenties van je gedrag op de langere termijn te kunnen overzien, pas helemaal ontwikkeld is zo rond hun 26e levensjaar. Ver voorbij de leeftijd dat besmettingen minder snel plaatsvinden. En daar gaat het mis, op de stranden van Spanje en in de kroeg in Hillegom.
Er bij willen horen
Ik heb donderdag naar een lezing gekeken van Gabor Maté (https://youtu.be/p_akH6Cin6E ), een psycholoog die veel onderzoek verricht naar het belang van hechting bij kinderen. Hij vertelde over deze dingen, waarom jongeren zo graag bij een groep willen horen en zich richten naar de normen en waarden van die groep. En waarom ze zich dan afsluiten van hun ouders, van volwassenen en het lijkt dat we geen grip meer op hen hebben.
Gedrag kind komt voort uit behoefte aan verbinding
Hij legde iets uit dat me raakte. Het ging volgens hem niet zozeer om hun gedrag. Waar we dan iets mee moeten. Bestraffen of zo, met iets waar zij behoefte aan hebben, als hun gedrag niet past bij onze normen en waarden of onze regels. Hij legde uit dat gedrag een uiting is van een verlangen of behoefte van binnen. Een verlangen naar verbinding. Ergens bij horen. Vóelen, niet weten nee vóelen dat je van waarde bent voor een ander. Dat je er toe doet. Dat je er mag zijn met alles wat en wie je bent. En dat we dat als eerste hopen te vinden bij onze ouders, of bij een paar andere volwassenen die op die manier voor ons van betekenis zijn. We hebben als kind bescherming en ondersteuning nodig van een liefdevolle, geborgenheid biedende omgeving. Dat is wat er vroeger ook gebeurde: ooms, tantes, opa’s, oma’s, de buurvrouw, de oudere wijze mensen uit het dorp: iedereen lette op de kinderen en voedde ze mee op. “It takes a village to raise a child”, zei hij.
Verbinding vinden bij anderen
Hij vertelde dat in de huidige maatschappij de pijn zit in het gebrek aan warme liefdevolle waardevolle verbindingen hebben met elkaar. Vooral tussen ouders en kinderen. Geen tijd, andere dingen te doen. Werken, social media en zo. En wat gaan kinderen, jongeren dan doen als dat er niet is, om die pijn te vermijden? Ze gaan andere kinderen, jongeren zoeken om die verbinding mee aan te gaan, gezien te worden, betekenis te vinden, van waarde te zijn. Hoe dan ook, met welk gedrag dan ook. En dat is wat we zien bij het online gamen in vriendengroepen. Bij het samenkomen op stranden, bij festivals. Sámen zijn. Daar kan geen regel en geen mondkapje tegenop.
(On-)veilig gehecht zijn
Het is een oerbehoefte van mensen om gezien te worden, van waarde te mogen zijn voor anderen. Als je dat als kind hebt gehad werkt dat de rest van je leven door op hoe jij je verbindt met anderen, hoe jij je hecht aan anderen. Ook als je daarin als kind beschadigd bent werkt dat door in de verbindingen met anderen.
Pleisters over de wonden van vroeger
Maar dat wil niet zeggen dat we het niet alsnog kunnen ervaren op latere leeftijd. Nieuwe ervaringen kunnen over oude ervaringen heen gelegd worden en kunnen oude wonden zachter maken, er een pleister overheen leggen. Warme verbindingen, ervaren dat je gezien wordt, dat jij er toe doet, van betekenis bent, van waarde kunt zijn voor de anderen. Dat je mag zijn helemaal zoals jij bent op dit moment en dat dat helemaal goed is.
Verbindingen bij biodanza als pleister
En dat is wat biodanza in de kern wil aanreiken. Warme, betekenisvolle, liefdevolle verbindingen. Biodanza wil jou via de groep laten ervaren dat jij er mag zijn en dat jij van waarde bent. Altijd, wat er ook is, het is goed wie jij bent. Zoveel oefeningen zijn er voor geschreven om jou die ervaring te geven. En soms raakt zo’n oefening aan oude pijn, een oud gemis. Een verlangen dat je diep had weggestopt, uit wanhoop misschien wel omdat het toch nooit vervuld zou gaan worden. Dacht je. En dan ben je hier in de les en wie weet wordt dat verlangen aangeraakt en mag het even in het licht komen. Mag jij in het licht komen omdat je een liefdevol mooi mens bent en wij om jou geven. Zoeken en vinden van de anderen die jou ook zoeken en gevonden hebben. Daar nodigde ik de mensen in de les van gisteravond voor uit.
Waarom ben jij graag bij anderen? Wat vind je bij hen wat je niet vindt als je met jezelf bent?
Vanaf volgende week 4 augustus gaat onze VitaBiodanza groep in Sittard weer open voor nieuwe deelnemers. We beginnen dan met de zomercursus van 10 lessen ‘La Dolce VitaBiodanza’. Kom je mee dansen? Meld je voor 3 proeflessen voor €35,- (normaal €51,-) of voor de hele cursus van 10 lessen voor €150,- (normaal €170,-) aan via https://vitabiodanza.nl/aanmelden/ Je bent van harte welkom, tot dan(s)!
Wil je ook biodanza doen en woon je niet in (de omgeving van) Sittard? Kijk op de site van de > VBN (Vereniging Biodanza Nederland) > voor een docent of groep bij jou in de buurt!
