Hoe kun je zijn bij wat er is?
Prognoses, scenario’s, consequenties: allemaal programma’s die mijn brein gewoonlijk bedenkt om duidelijkheid, structuur en daarmee zekerheid en rust te krijgen. Als ik weet waar ik aan toe ben, kan ik aan de gang met De Planning en de bijbehorende to-do-lijstjes. En daar ben ik niet de enige in. Ons brein wil graag be-grijpen en daardoor controle hebben. Dan hoeft het zich niet bezig te houden met onverwachte zaken die stress opleveren. Be-grijpelijk.
Corona en het niet-weten van ons brein
Tja, en toen was daar het Corona virus. Dat op een paar weken tijd mijn en ieders hele wereld met alle bijbehorende structuren, planningen en to-do-lijstjes op zijn kop zette. Veel vragen, geen antwoorden. Mijn brein in stress, “Ja wat moeten we nu? Hoe kan ik nu nog bijscholingen geven? En biodanza dan?”. “Weet ik niet!”. Alle controle weg, volop ruimte voor chaos, onzekerheid en piekeren. Daar zit ik dan, met mijn ‘niet-weten’. Wat nu?
De wijsheid van mijn hart
Nee, mijn brein weet het niet. Maar mijn hart misschien wél. De wijsheid van mijn hart is oneindig veel groter dan van mijn brein. Mijn intuïtie vertelt me heel zachtjes wat ándere mogelijkheden, andere keuzes zijn die meer passen bij het zielenpad dat ik als mens te gaan heb. In affectieve afstemming met mezelf, de mensen om me heen en de natuur.
Ik kan dat zachte stemmetje in mezelf alleen horen als ik eens stil sta, stil word, in mezelf keer en luister met mijn hart. Als ik niet meer vooruit denk, mijn planning loslaat en geen vinkjes meer zet bij mijn to-do-lijstjes.
Vertragen en zijn bij wat er is
Dit vraagt voor mij om te vertragen, een pas op de plaats, kijken en luisteren naar wat er nú is. Te zijn bij wat er wél is, in plaats van bij wat er niét meer is of misschien nooit meer zal komen. Gelukkig kan ik dat steeds meer en sneller, omdat ik zo vaak in de biodanza lessen de oefeningen en dansen van vertraging heb gedaan. Van rust, stilte zelfs. Helemaal bij mezelf zijn.
En zo dan de natuur te zien bloeien, de uil in de avondlucht voorbij te zien glijden als ik met mijn lief in de tuin bij de vuurkorf zit en de buurvrouw hoor zingen. Of mijzelf misschien wel hoor zingen en besef dat dat al lang geleden is en dat mijn zangstem een beetje krakerig is geworden. En ontdekken hoe heerlijk dat is, zingen, misschien wel dansen, en voelen hoe vrolijk en gelukkig ik daar van kan worden, net als vroeger toen ik nog een onbezorgd kind was.
Waar werd ik vroeger blij van?
Dan gaat ook mijn hart spreken, oh ja, vroeger… waar werd ik ook al weer blij van? Waar kon ik ook al weer van genieten? Waar voelde ik vreugde bij? En ik zoek het weer op of haal het uit de berging of uit dat stoffige laatje in dat kastje op zolder.
Het is een hele kunst in deze tijden om mezelf weer terug te vinden, mijn vreugde, plezier, genieten. Te kunnen zijn bij wat er is. En toch, misschien júist in deze tijden, is daar ook ruimte voor. Misschien wel dankzij het virus, dat mij uitnodigt terug naar binnen te keren, naar het goede, naar blijdschap, vreugde, dankbaarheid. Midden tussen alle emoties, pijn en verdriet in. Naar dansen en zingen, net als vroeger, ook nu weer. Omdat ik het misschien wel nodig heb en omdat het fijn is om te doen! Ik merk iedere week als ik een VitaBiodanza les maak en online geef hoeveel vreugde dit mij geeft.
En jij? Waar word jij in het hier-en-nu blij van?
Oefeningen om te vertragen, dansen om bij jezelf te komen, oefeningen om te ont-dekken wat jou vreugde geeft: daar nodig ik je in de Thuisdanza lessen voor uit!
Heb je al biodanza ervaring? Als je wil kan ik je de les van 28 april ‘Zijn Bij Wat Er Is’ via Whatsapp toesturen. Neem daarvoor contact met me op: 06-20826410 of via
Op mijn Facebookpagina vind je nog andere berichten, filmpjes, nieuws en tips die met biodanza, vitaliteit, gezondheid en dansen te maken hebben.
